Minder kunst op televisie door bezuinigingen.
Het stond er.
In mijn eigen krant.
Op een doordeweekse dulle dinsdag.
Mijn eerste reactie was:
Kan dat dan nog?
Toen ik het las wist ik het.
Het kan.
Nog minder documentaires van de AVRO en de NPS.
De enige omroepen die nog weten wat het is, kunst.
De andere kunnen het niet eens spellen.
Waarom niet minder voetbal op televisie?
Twee WK wedstrijden minder en je kunt een half jaar lang iedere week een kwartier kunst op de tv brengen.
Eén dag minder WK schaatsen en je hebt 8 uur kostbare zendtijd over.
Hoeveel levert het afschaffen van de zendtijd voor politieke partijen en het afschaffen van het gesprek met de minister-president op?
Behalve minder ergernis.
Genoeg voor 10 minuten kunst.
Wekelijks.
Als we nou al die aan- en afkondigingen eens weglaten.
Niemand heeft ooit aangetoond dat ze effect hadden.
Zinloze buisvervuiling.
Dan hebben we tien minuten per dag!
IJdele hoop.
Naïeve hersenspinsels.
Maar die nieuwe politieke wind dan?
Die de regeringspartijen overtuigend heeft weggeblazen.
Die meisje Van der Laan tot een te verwaarlozen splinter heeft gedegradeerd.
Waardoor parmantige Jozias is omgevallen.
Die Wouter Glimlach naar grote hoogte heeft gevoerd.
IJdele hoop.
Ik moet de eerste SPer nog in een boekwinkel tegenkomen.
Groenen drinken er alleen koffie.
Na Den Uyl heeft geen enkele socialist nog een gedicht gelezen.
Dat is inmiddels dertig jaar en honderden dichtbundels geleden.
In die tijd zijn ministers van cultuur staatssecretarissen geworden.
En staatssecretarissen zijn getransformeerd tot kek geklede jaknikkers.
Van de politiek kun je niks verwachten.
Die is teveel met zichzelf bezig.
Dus moet het over een andere boeg.
Klagen is niet besteed aan dovemansoren .
Mopperen genereert geen oplossing.
We nemen het heft zelf in handen.
Kunstbeeld bedoel ik.
Het blad dat u nu leest.
Het blad dat op het scherp van de snede met de tijdgeest heult.
We gaan zelf kunstprogramma’s maken.
Die verspreiden we via internet.
Daar zit u toch steeds vaker op.
Om naar stoute sites te kijken terwijl uw krantenbak uitpuilt van de hoogst interessante kunstbijlagen.
Daar mag best een uurtje kunst en cultuur tussendoor.
Om bij te komen.
Iedere dag tussen 19.00 en 20.00 uur zenden we uit.
Tussen 23.00 en 24.00 uur herhalen we.
Abonnees van ons prachtblad hebben gratis toegang.
Andere liefhebbers betalen €20,- per maand.
Een schijntje.
Een dag parkeren kost meer.
Tienduizend betalende kijkers is genoeg.
Voor een programma dat bestaat uit interviews, reportages, nieuws en een maandelijkse discussie.
In aanvulling op ons prachtblad maar ook autonoom te bewonderen.
Geen overtollige franje in flikkerende decors.
Geen gefreak met dure leaders en leuk bedoelde muziekjes.
Gewoon een uur kunst in journaalvorm.
Gebracht door een serieuze presentator.
Iemand die van wanten weet.
Die niet struikelt over zijn eigen ijdelheid.
Die van kunst houdt.
En van kunstliefhebbers.
Eventueel in samenwerking met de grote musea.
Eventueel gesponsord door een bank.
Zonder subsidie.
Met lak aan alle Mondriaan Stichtingen en Prins Bernard Fondsen.
Onafhankelijk. Autonoom. Goed.
Waar wachten we op?
Waarom heeft de redactie hier niet eerder aan gedacht?
Waarom ben ik het weer die de boel moet opschudden?
Maandag 4 september de eerste uitzending.
Van het KunstbeeldJournaal.
Op uw eigen computer.
KB 2006